DaRJah sATu--

alkisah bermule pengembaraan saye ke sekolah rendah pulak.

darjah satu saye ade due sekolah.

maklumlah, parents keje gomen.

jadik kene la ikut kalo mereka berpindah randah.

tapi pecaye tak saye telah 'menjatuhkan hati' seorang budak lelaki bername hanafi.

sempat lagik kan? walaupun setengah tahun jer kat sek. Keb. Taman Pelangi. haha.

kelakar bebudak bercinte nih.

saye tau die suke saye pun ketika hari terakhir saye kat sekolah tuh.

camne? wah!! <--malu2!!

budak hanafi ini dengan tidak segan silunyer mensyium tangan saye dihadapan cikgu dan semua kawan2. arrgh! malu saye!! aksi spontan yang agak mengejutkan gak.

giler tau budak ni!

walaupun rate2 kawan pompuan saye menganggap die sangat romantik.

tapi pade mase dan ketike itu saye merasekan sangat tak sopan!!!

kalo skrg diingatkan balik.

sangat kelakar.

then, setengah tahun terakhir tu saye masuk la sek SEDC.

haha. hari pertame jer saye dah buat hal.

tak nak gi sekolah.

sebab tak kenal sesape pun.

saye terpakse admit yang saye ni mmg la sangat penakut!

saye ingat lagi.

abah kate, "ok, kak ngah masuk kelas tengahri nanti abah datang amek tau, "

saye menjawab, "abah, bley tak esok jerk gi sekolah," sambil air mate berjuraian.

hahaha. kelakar giler. dah la menangis2.

bley tak mintak nak ponteng sekolah ngan abah??

yang saye ingat mase tu ketua kelas kami, marisa yang datang pujuk dan bawa saye masuk kelas.hehe. =P.

hari first yang sangat tak best.

takde kawan.

tapi rehat je, sume dak pompuan datang ajak saye gi makan kat kantin. hehe.

sebab saye nangis kot. malu!!

kawan yang pertame ajak saye gi kantin - filzah nadzirah hamzah.

ingat lagik!

krrrrriiiinnnnnnggggg!!!!!!!!!

loceng berbunyik menandakan tamat sesi persekolahan.

"alamak! abah tak cakap nak tggu kat mane," kate saye dalam hati.

haahaa. kalo diingatkan betul2 waktu ini mmg sangat kelakar.

actually, umah saye belakang sekolah jerk.

tapi oleh kerana kawasan perumahan tu baru lagi jadi simpang kiri sekolah ditutup.

dan saye yang sengal pade ketike itu mmg tak nampak pun blok umah saye yang tersergam indah kat belakang sekolah.

agak lame gak jenguk2, tengok abah takde pun.

hati ni dah mule risau. bile risau, air mate mule la bertakung.

tau nak nangis jerk kejenyer,kan? haha.

dengan segale kecomelan bepakaian sekolah

kunun2 tekad la melintas jalan ke sebelah kanan. (sbb abh lalu jalan jauh pagi tadi)

pas dah lintas tu tgk jalan bukan men jauh n saye totally tak ingat jalan abah bawak pagi tadi.

apelagi, sebagai kanak2 normal. saye melalak la sambil berlari2 menuju ke pagar sekolah balik.

hahaha. pakcik yang jage jalan tuk budak2 melintas tu panggil saye sbb nampak saye menangis dan kekeliruan. <--ceh!

saye tak endahkan pun. Do not talk to stranger la kunun!!

sedang berlari2 anak ni, saye recognize bunyik batuk yang biase saye dengar.

"koh! koh! koh!"

terus saye toleh ke kanan.

nampak abah sedang berdiri dengan penuh gaye diatas bukit tepi sekolah sambil memerhati aku melintas jalan ke hulu-ke hilir.

"keh keh keh," gelak abah pade saye.

ape la anak abah yang sorang ni!!

ceh! buat malu jerk nangis2, padahal abah dah nampak saye! haha.

yang bestnyer.

abah membawa saye balik melalui celah pagar kayu yang disimpang kiri sekolah.

barulah saye nampak, "oh, umah sebelah sekolah jerk," sengal bukan? hehe.

jadi, mulai esok dan seterusnyer saye balik sendirik.

jalan kaki jerk. cis!!